– O wielu krajach mówi się, że to mozaika, tygiel, mieszanina … . W przypadku Indonezji to w dwójnasób stwierdzenie prawdziwe. To bardzo różnorodny kraj. Ich motto konstytucyjne to: „Jedność w różności, różność w jedności”- opowiada Witold Gawlikowski, podróżnik i właściciel „Bali Cafe & Dim Sum House” w Złotych Tarasach oraz „Galerii Bali & Buddha Club” przy Jasnej w Warszawie.
Czytaj także: http://business-relations.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=592:bali-cz-i&catid=40:kultura-narodowa&Itemid=65 oraz
Język
60 lat temu każda indonezyjska wyspa była innym krajem. Wówczas była to kolonia holenderska. Stąd też w Indonezji mówi się w języku ‘bahasa indonesia’ (bahasa-język). Jest to sztuczny język stworzony w latach 30. przez Holendrów, czyli zaledwie 80 lat temu. W latach 30. mieli oni kłopoty z administrowaniem kolonią i dogadaniem się z mieszkańcami Indonezji, w której porozumiewano się ponad 200 językami. Postanowili więc stworzyć sztuczny język. Nie wprowadzili holenderskiego, bo jest za trudny. Miał to być prosty, przystępny język, który byłby do nauczenia się głównie przez administrację, kupców i faktorie handlowe. Wzięto za podstawę język malajski z sąsiedniej Malezji. Spośród wszystkich hielogrificznych języków i alfabetów azjatyckich Malezja jako jeden jedyny kraj, jeszcze w XVII-XVIII w., przyjęła alfabet łaciński. Język malajski, w przeciwieństwie do większości azjatyckich języków, jest bardzo prosty. Holendrzy uprościli go jeszcze bardziej i dodali mnóstwo słów z łaciny, angielskiego, francuskiego – takich powszechnie używanych. Zrobili to co usiłował kiedyś zrobić Ludwik Zamenhof tworząc esperanto. Esperanto jednak nie przyjęło się. Jest używane przez hobbystów. Ewenement i fenomen Indonezji polega na tym, że sztucznie stworzony przez kolonizatorów język w przeciągu kilkudziesięciu lat przyjął się. W roku 1947 r., po wyzwoleniu spod okupacji japońskiej, został przyjęty jako język oficjalny. Dziś prawie wszyscy w Indonezji mówią dwoma językami – językiem ‘bahasa indonesia’ będącym na wszystkich wyspach językiem konstytucji, radia, telewizji, szkół, itd. oraz swym własnym narzeczem. Balijczycy mają swój balijski, Sasakowie-sasak, itd. Nie ma takiego drugiego przykładu na świecie. Ułatwia to też kontakty z Indonezją i przyswajanie jej kultury. Tam każda wyspa jest inna.
Religia-fakty i mity
Indonezja jest zdominowana przez Islam i często w środkach masowego przekazu pada sformułowanie, iż jest to największy kraj muzułmański na świecie. Percepcja tego sformułowania jest jednak często nieprawidłowa. W przypadku Indonezji i sąsiedniej Malezji jest to jedynie stwierdzenie przymiotnikowe, że większość mieszkańców wyznaje Islam. Zarówno Indonezja, jak i Malezja są świeckimi republikami prawa. Są to państwa demokratyczne, rządzone przez parlamenty. Zawsze panował tam ustrój zapewniający rozdział państwa od religii. Mam tu na myśli Islam. W Indonezji żyje bowiem duża ponad 10 mln grupa Chińczyków. Wszyscy oni są buddystami. Poza tym żyje tam wielu Hinduistów, są też wyspy, gdzie dominują Chrześcijanie takie jak Flores, Sumbat, Suaezi. W Indonezji żyje około 180 mln wyznawców Islamu i ponad 60 mln wyznawców innych religii. Indonezja jest więc największym krajem muzułmańskim na świecie, ale nie w rozumieniu Emiratów Arabskich, Pakistanu czy Afganistanu, gdzie religia jest dominantem. W Indonezji religia jest prywatną sprawa każdego obywatela. Produkuje się tam alkohol, dostępna jest wieprzowina, kobiety, które nie chcą chodzić w hijabach nie chodzą w nich, nigdzie nie chodzą w kfewach, raczej w chustach, które w dużych miastach są bardziej fikuśnie upięte.
Kuchnia
Nie ma także kuchni indonezyjskiej, podobnie jak nie ma kuchni chińskiej czy indyjskiej. To tak jak w ramach kuchni europejskiej jest kuchnia grecka, polska, węgierska, włoska, francuska itd. Zupełnie inne obyczaje gastronomiczne są na Bali, inne w Dżakarcie, a jeszcze inne na Borneo. Jest bardziej zbliżona do tajskiej niż do jawajskiej, gdzie jest centrum kultury indonezyjskiej. O wielu krajach mówi się, że to mozaika, tygiel, mieszanina … . W przypadku Indonezji to w dwójnasób stwierdzenie prawdziwe. To bardzo różnorodny kraj. Ich motto konstytucyjne to: „Jedność w różności, różność w jedności”.
Witold Gawlikowski
Osoby pragnące skosztować specjalów kuchni balijskiej zapraszamy do „Bali Cafe & Dim Sum House” w Złotych Tarasach oraz „Galerii Bali & Buddha Club” przy Jasnej w Warszawie.
Wkrótce kolejna część opowieści o Indonezji – zapraszamy!