‘Jeżeli istnieje w ogóle religia, która może sprostać wymaganiom współczesnej nauki, to jest nią buddyzm.’
Albert Einstein
Buddyzm jest jedną z najstarszych i największych religii świata. Pochodzi od historycznego Buddy Siakjamuniego, który urodził się około 570 r. p.n.e. w północnych Indiach. Po latach medytacji, w wieku 35 lat, osiągnął Oświecenie – stan, w którym nie istnieje oddzielenie pomiędzy przeżywającym a przeżyciami, gdzie przestrzeń nie dzieli, tylko zawiera.
Nie jest to nicość, lecz doświadczanie otwartości, w której powstają, rozgrywają się i znikają zewnętrzne zjawiska i wewnętrzne przeżycia. Urzeczywistnienie tego stanu powoduje, że przestajemy być zależni od ciągle zmieniających się okoliczności, myśli i uczuć. Pojawiają się natomiast naturalne właściwości umysłu, takie jak intuicyjna mądrość, nieustraszoność, nieuwarunkowana radość i aktywne współczucie.
Po osiągnięciu Oświecenia Budda przez 45 lat udzielił 84 000 nauk. Nauki te nazywane są w sanskrycie Dharmą, co oznacza ‘jakimi rzeczy są’. Nie mają one charakteru zakazów i nakazów. Studiowanie ich, praktykowanie medytacji oraz stosowanie na co dzień buddyjskiego poglądu prowadzi do osiągnięcia pełnego rozwoju umysłu, czyli Oświecenia. Dlatego buddyzm nazywany jest religią doświadczenia w odróżnieniu od chrześcijaństwa i innych światopoglądów, które zakładają istnienie zewnętrznego Boga i opierają się na wierze i dogmatach.
Nie wierzcie w jakiekolwiek przekazy tylko dlatego, że przez długi czas obowiązywały w wielu krajach. Nie wierzcie w coś tylko dlatego, że wielu ludzi od dawna to powtarza. Nie akceptujcie niczego tylko z tego powodu, że ktoś inny to powiedział, że popiera to swoim autorytetem jakiś mędrzec albo kapłan lub że jest to napisane w jakimś świętym piśmie. Nie wierzcie w coś tylko dlatego, że brzmi prawdopodobnie. Nie wierzcie w wizje lub wyobrażenia, które uważacie za zesłane przez boga. Miejcie zaufanie do tego, co uznaliście za prawdziwe po długim sprawdzaniu, do tego, co przynosi powodzenie wam i innym.
Budda, Kalama Sutra.
Buddyzm we współczesnym świecie
Buddyzm to system rozwoju zawierając elementy religii, filozofii i psychologii, który istnieje od 2 500 lat. Różni się on znacznie od chrześcijaństwa i innych światopoglądów zakładających istnienie osobowego Boga i opierających się na wierze i dogmatach. Celem praktyki buddyjskiej jest osiągnięcie pełnego rozwoju umysłu – oświecenia. Każdy go osiągnąć stąd buddyzm nazywany jest religią doświadczenia.
Podczas wykładu ‘Buddyzm we współczesnym świecie’ w gliwickim kinie Bajka scena Amok przewodniczący Buddyjskiego Związku Diamentowej Drogi linii Karma Kagyu Marek Rosiński tłumaczył, iż absolutny stan umysłu zwany też stanem Buddy, nirvaną lub oświeceniem nie jest koncepcją czy filozofią, lecz doświadczeniem. Stąd tylko przez doświadczenia można się doń przybliżyć. Umysł jest doskonały z natury. By nauczyć się go przeżywać w poprawny sposób trzeba mieć stosowną wiedzę o jego naturze i naturze przeszkadzających uczuć takich jak gniew, duma, zazdrość czy wynikająca z lenistwa niewiedza. Według słów Buddy taką poprawną metodą jest medytacja, która pracuje z umysłem jako całością, a nie jedynie wybranym jego aspektem przeciwstawiającym się najczęściej innym jego aspektom. W trakcie medytacji można się praktycznie przekonać, iż postępując zgodnie z naukami Buddy będziemy lepiej funkcjonować. Umysł można porównać do żyznej gleby. Gdy wsadzimy do niej nasiona kwiatów wyrosną nań piękne kwiaty, gdy chwastów – wielkie chwasty. Tak jak posiadając dobry komputer nie umie się go obsługiwać, tak samo można mieć doskonały umysł i nie umieć go doświadczać. Zgodnie z naukami Buddy otaczający nas świat to zbiorowa projekcja umysłów.
Linia Karma Kagyu
Linia Karma Kagyu jest jedną z czterech głównych szkół buddyzmu tybetańskiego – trzy pozostałe to Njingma, Siakja i Gelug (szkoła Dalaj Lamy). Jest to linia bezpośredniego ustnego przekazu, w której szczególną wagę przykłada się do medytacji. Metody linii Karma Kagyu pochodzą od historycznego Buddy, który przekazał je swoim najbliższym uczniom. Były one następnie przekazywane przez 1500 lat w Indiach przez Mahasiddhów, takich jak Padmasambhawa, Tilopa, Naropa i Maitripa, a następnie w Tybecie przez joginów: Marpę i Milarepę oraz mnicha Gampopę. W XII wieku jego uczniem został I Karmapa. Dzięki kolejnym inkarnacjom Karmapy linia Karma Kagyu pozostaje żywym, nieprzerwanym przekazem do dzisiaj. Zawiera ona, jako jedna z niewielu tradycji buddyjskich, nauki Diamentowej Drogi.
Diamentowa Droga
Budda przekazywał nauki w zależności od zdolności swoich uczniów – w ten sposób powstało wiele tradycji, szkół i stylów praktyki. Diamentowa Droga to najwyższe nauki Buddy, których celem jest wykorzystywanie potencjału tkwiącego w każdej sytuacji.
Praktyka buddyzmu Diamentowej Drogi opiera się na trzech filarach: poglądzie, że wszystkie istoty i zjawiska są doskonałe, medytacji – przekształcającej ten pogląd w bezpośrednie doświadczenie oraz skutecznym działaniu, wypływającym z uzyskanego w ten sposób wglądu. Praktykowanie nie ogranicza się zatem tylko do medytacji, ale jest możliwe w każdym momencie, co szczególnie odpowiada ludziom na Zachodzie, którzy często prowadzą intensywny tryb życia.
Medytacja
Medytacja buddyjska to precyzyjna metoda pracy z umysłem. Umożliwia bezpośrednie doświadczanie zjawisk jako swobodnej gry przestrzeni, której wyrażeniem się jesteśmy również my sami. Medytacja równoważy umysł i uniezależnia go od zmieniających się nieustannie warunków. Powoduje, że przeszkadzające uczucia, takie jak niechęć, przywiązanie i pomieszanie, przekształcają się w odpowiadające im mądrości.
Medytacje Diamentowej Drogi posługują się językiem symboli i działają na zasadzie identyfikacji z formami buddów, które reprezentują doskonałe właściwości umysłu. Regularna praktyka sprawia, że w coraz większym stopniu wszystko, co się wydarza, jest przeżywane jako świeże i interesujące, a działanie dla dobra innych staje się naturalne i spontaniczne.
Maya Kowalczyk
Z wykorzystaniem materiałów Buddyjskiego Ośrodka Medytacyjnego Diamentowej Drogi, Gliwice.