Tradycja celebrowania „Dnia Matki” sięga czasów starożytnych. W czasach antyku Grecy i Rzymianie kultem otaczali matki-boginie, symbole płodności i urodzaju. Dziś dzień ten jest nie świętem Matki natury, lecz naszych Mam. Obchodzi się go w większości kultur świata jednak w różnych terminach. W Norwegii „Dzień Matki” świętowany jest w druga niedzielę lutego, w Irlandii i Wielkiej Brytanii w czwartą niedzielę Wielkiego Postu, na Węgrzech, w Hiszpanii i Portugalii w pierwszą niedzielę maja, we Francji, Szwecji, Tunezji na Haiti-w ostatnią niedzielę maja, w Luksemburgu w druga, a w Kenii w ostatnią niedzielę czerwca, zaś w Rosji w ostatnią niedzielę listopada. W Polsce od roku 1914 „Dzień Matki” obchodzi się 26 maja.
Starożytny zwyczaj świętowania „Dnia Matki” powrócił w siedemnastowiecznej Anglii pod nazwą „niedziela u matki” . Był to dzień wolny od pracy, w którym udawano się na modły do katedry. Do tradycji należało składanie matce podarunków, głównie kwiatów i słodyczy, w zamian za otrzymane błogosławieństwo. Zwyczaj przetrwał do ok. XIX wieku. Ponownie zaczęto go obchodzić po zakończeniu II wojny światowej. W Polsce „Dzień Matki” obchodzono po raz pierwszy w 1914 roku w Krakowie. W Stanach Zjednoczonych święto to ma inną historię.
W 1858 amerykańska nauczycielka Ann Maria Reeves Jarvis ogłosiła „Dni Matczynej Pracy”, zaś od roku 1872 „Dzień Matek dla Pokoju” promowała Julia Ward Howe. Ann Marie Jarvis, córce Ann Jarvis, w 1905 udało się ustanowić „Dzień Matki”. Z czasem zwyczaj ten rozpowszechnił się na niemal wszystkie stany, zaś w 1914 Kongres USA uznał przypadający na drugą niedzielę maja „Dzień Matki” za święto narodowe.